Długo wyczekiwany przez wszystkich - pierwszy numer Cielęcia. Występują: gupiki, chińskie znaki, piękne kobiety i aplikacje.

Otwieram również sekcję Cielęcia - po życzenia. Działa jak nasza własna, mała biblioteka - można z niej wypożyczać książki (i inne rzeczy) oraz udostępniać je innym. Zainteresowanych proszę o wiadomość.

Zapraszam do lektury. ~MP

bez tytułu¶

Nikola Świerczek

█

fajne apki¶

Mikołaj Powierża

• OLauncher - minimalistyczna lista aplikacji
• Alarmy - trudnowyłączalny budzik
• Intention - wtyczka, która blokuje dostęp do strony po przekroczeniu limitu czasu
• Notion - aplikacja do robienia notatek i organizacji projektów
• Boosted - ładny timer ze statystykami

█

Gupiki¶

Patrycja Martyniuk

obsada: 4 gupiki. akwarium zdobyło 8. miejsce w konkursie firmy Trzmiel i filtr Aquael Turbo 500.

█

Budowa znaków chińskiego pisma¶

Mikołaj Staniczek

Chyba najciekawszym odkryciem podczas mojej dotychczasowej nauki chińskiego była budowa znaków, a konkretnie to, że są one zbudowane z mniejszych elementów, jak z klocków Lego. Zanim jednak przejdziemy do głównego tematu, kilka słów wyjaśnienia.

1. Pismo chińskie nie jest pismem alfabetycznym - jego znaki przede wszystkim przekazują znaczenie.
2. Od 2 połowy XX w. istnieją dwa systemy zapisu znaków - tradycyjny i uproszczony. Systemu tradycyjnego używa się na Tajwanie oraz w chińskiej diasporze, a systemu uproszczonego w Chinach ludowych. W poniższym tekście formy uproszczone podałem w nawiasach.

Weźmy na przykład znak 財 (财) cái - bogactwo, majątek. Składa się on z dwóch tzw. kluczy* (ang. radicals): 才cái - umiejętność i 貝 (贝) bèi - muszla. Z tych dwóch kluczy pierwszy sugeruje wymowę - jego znaczenia nie bierze się pod uwagę, drugi z kolei odpowiada za znaczenie (muszli w starożytnych Chinach używano jako płacideł). Takie znaki, składające się z elementu fonetycznego, czyli wskazującego na wymowę i semantycznego, czyli informującego o znaczeniu, tworzą najliczniejszą w języku chińskim grupę semantyczno-fonetyczną.

櫃 (柜) guì - kredens, szafka. Element semantyczny to 木 mù - drewno, a fonetyczny to 匱 (匮) kuì. Na ten znak można jednak spojrzeć jak na ideogram, ponieważ znak 匱 (匮) sam składa się z dwóch mniejszych elementów: 匚 fāng (skrzynia) oraz 貴 (贵) guì (cenny, drogi), wszystkie elementy razem wzięte dają więc w sumie coś podobnego do drewnianej skrzyni na precjoza.

瘋 (疯) fēng - szalony, oszaleć. Elementem fonetycznym jest tu znak 風 (风) fēng - wiatr, natomiast za znaczenie odpowiada klucz choroby 疒 nè.

Kolejną, choć mniej liczną grupę znaków tworzą ideogramy, czyli znaki wyrażajace rzeczy lub idee oparte na połączonej symbolice poszczególnych elementów. Nie ma więc w nich podziału na element znaczeniowy i fonetyczny. Ze względu na tę symbolikę właśnie, analizowanie ideogramów ma coś z analizowania poezji, zobaczcie zresztą sami:

國 (国) guó - państwo, kraj. Jeden z moich ulubionych znaków, który okrutnie ucierpiał po uproszczeniu (ten znak w nawiasie), tracąc całą swoją poetykę. Mianowicie, autorzy reformy kierowali się najwyraźniej "oficjalną" etymologią (pochodzeniem) znaku, traktując cały jego środek (或（玉）huò - skarb, nefryt) jako jedną całość. Znak ten ma więc pokazywać, że kraj to skarb, otoczony granicami. Jednak tradycyjną formę znaku można, według etymologii “ludowej” rozbić na mniejsze elementy: “口” ,”一” oraz “戈”. Przyjrzyjmy im się po kolei:

• 口 - ten klucz występuje tu dwa razy, w dwóch różnych znaczeniach: jako ramka obejmująca całą resztę znaku (或) - tu symbolizuje granice państwa - i wewnątrz, w swoim podstawowym znaczeniu, symbolizując usta (mówiąc potocznie - gęby do wykarmienia)
• 一 - klucz ten zazwyczaj służy do zapisu liczby 1, tu jednak symbolizuje ziemię, na przykład pod uprawę
• 戈 - ten klucz, funkcjonujący także jako samodzielny znak, oznacza [starożytną chińską broń drzewcową](https:end a w naszym ideogramie symbolizuje tych, którzy tą bronią władają - żołnierzy.

Summa summarum, państwo to grupa ludzi, żyjąca na określonym obszarze ziemi, której granic broni uzbrojona armia - i to wszystko mówi nam jeden znak! Czy to nie wspaniałe?

Albo taki znak: 聖 (圣) shèng - święty, jako rzeczownik lub czasownik. W swej formie tradycyjnej składa się z trzech kluczy:

• 耳 ěr - ucho
• 口 kǒu - usta
• 王 wáng - król, władca, cesarz. Ten klucz ma jednak jeszcze głębszą symbolikę: w
• dawnych Chinach władca, zwłaszcza cesarz, był pośrednikiem między Niebem, Ziemią
• i ludźmi i to właśnie (zgodnie z tradycyjną etymologią) ten znak wyraża: górna kreska
• to Niebo, dolna to Ziemia, środkowa to ludzie, a pionowa kreska to właśnie władca,
• łączący to wszystko razem.

Ergo: święty to ktoś, kto słucha, na przykład modlitw zanoszonych przez mieszkańców Ziemi do Nieba, kto mówi, na przykład wstawia się za proszącymi i łączy w ten sposób Niebo i Ziemię.

Na niektóre ze znaków semantyczno-fonetycznych również można spojrzeć jak na ideogramy, np.: 櫃 (柜) -znak 匱 (匮) sam składa się z dwóch mniejszych elementów: 匚 fāng (skrzynia) oraz 貴 (贵) guì (cenny, drogi), wszystkie elementy razem wzięte dają więc w sumie coś podobnego do drewnianej skrzyni na precjoza. 瘋 (疯) - jako się rzekło, na znak ten składają się elementy 風 (风) - wiatr i 疒 - choroba, szaleństwo opisać więc można jako chorobliwy wiatr lub, nieco bardziej archaicznie, jako morowe powietrze, które wdychane do płuc, miesza ludziom w głowach.

Mam nadzieję, że wywiązałem się dobrze z roli pośrednika (między Niebem pięknych znaków i Ziemią słów zbudowanych z liter) i udało mi się choć trochę przybliżyć Wam fascynujący świat chińskiego pisma, świat który ja sam dopiero zaczynam odkrywać. 再見**!

* klucze - jest ich 214, to z nich właśnie, jak z klocków Lego, zbudowane są znaki pisma chińskiego.

** 再見 (再见) zài jiàn - do zobaczenia

█

W następnym numerze: Instalacje artystyczno-chemiczne, "Widzenie Fiodorowa" i znakomite ilustracje NP.